همراز

تا خدا هست به غم وعده ی این خانه مده . . . !

چه بد گفتم،، چه بد كردم
كه نزدت خويشتن را ديوو دد كردم
مرا يا رب نمی خواهی،
گناه از تو ،
اگر نفرين به اين دنيای بدكردم
به حرفم گوش كن يا رب ،به دردم گوش كن يارب
اگر بيهوده می گویم،مراخاموش كن يا رب
بگو يا رب ،
چه بد گفتم، چه بد كردم
كه نزدت خويشتن را دیوو دد كردم
به جز عشقی كه دردش را به من دادی
به من يا رب چه بخشيدی كه ردكردم
فقط در عاشقی يا رب،
مدد گفتم ،
شدم عاشق،
تمنای مدد كردم
شب مستی اگر يك توبه بشكستم
سحر تكرار توبه، صد به صد كردم
به سيلابم كشاندی،زير و بم دیدم
تحمل در عذاب جذر و مد كردم
برايم آتش دوزخ، فرستادی
برايت لاله ها را در سبد كردم
گرفتی جامه فخر مرا از من
صبورانه كُله را از نمدكردم
نشانم ده اگر يك مور آزردم
اگر يك دانه گندم را لگد كردم
مرا يا رب نمی خواهی،
گناه از تو ،
اگر نفرين به اين دنيای بد كردم
به حرفم گوش كن يا رب ،به دردم گوش كن یيرب
اگر بيهوده می گويم،مرا خاموش كن يارب